ณ ค่ำคืน...ฝืนฝากไว้ซากแข
เก็บซ่อนแผลแปรผันไม่หรรษา
มิมีแล้วหนึ่งในร้อยคอยเยียวยา
ปิดตำราคุกคามสามหัวใจ
พอรุ่งสางฟ้าใส..จะใส่เสริม
อยากเฉลิมฉลองความผ่องใส
พ้นจากบ่วงหวงแหนมาแสนไกล
มิเห็นใครรักเดียวได้เกลียวกลม
มาพบเธอ"ถวิลนวล"ยังครวญคร่ำ
จรดพร่ำเงือกคู่ที่สู่สม
นกกระยางเยี่ยงกันขวัญภิรมย์
ต้องตายตรมตามติดดวงจิตรัก
ความภักดีมีหล่นอยู่บนโลก
มหาโศกกำสรดเมื่อหมดหลัก
นิจจาเอ๋ยเผยใจร่ำไรภักดิ์
เป็นชนักในห้วงถูกล่วงเกิน
เหม่อมองฟ้าสดใสอยากไปต่อ
สำนึกก่อปล่อยวางความห่างเหิน
กลับสับสนเกินกล้ำจะย่ำเดิน
เหมือนยังเพลินกับทุกข์ที่ลุกลาม
๑๐๙๑๓
(กราบขอโทษท่าน Sitang ที่ต้องเปลี่ยนคำลงท้าย.)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
