ด้วยความกลัว มัวเมา เศร้าวิตก พาตระหนก อกสั่น ขวัญผวา
ผะอักอ่วน ป่วนใจ ในอุรา ด้วยข้อหา ก่อนก่อ น่าท้อใจ
พี่ข้อปัก หลักให้ เจ้าได้คิด คนทำผิด คิดปรับ กลับตัวได้
สำนึกชอบ ตอบตรง ด้วยปลงไป แล้วน้องไย ตั้งแง่ ไม่แลมอง
พระท่านว่า ทำทาน โบราณโปรด จะถือโกรธ โทษทำไม ให้ใจหมอง
บุญน้องสร้าง วางตน บนครรลอง เนื้อนวลผ่อง ส่องแสง แห่งความดี
อันร่องรอย พลอยเปื้อน บนเรือนอ้าง คงมล้าง ว่างจิต ไม่ติดสี
พระธรรมจับ วับแวม แซมไมตรี ให้สุขขี มีด้วย ช่วยอภัย
"มังตรา"
เปล่าจะคิด ตั้งแง่ หรือแลข้าม
ทุกถ้อยงาม จำต้อง กลับมองใหม่
อยากจะเชื่อ กลัวเป็น เช่นผ่านไป
เพราะดวงใจ สับสน จากหนเดิม
พี่ มังตรา ต่อแต้ม แถมขอโทษ
ยกคำพระ มาโปรด กำสรดเพิ่ม
โอ้ พี่เอย ใช่เล่นคำ ดุจซ้ำเติม
แต่แรกเริ่ม รักเรา คล้ายเงาคลุม
แม้วันนี้ มีรัก ตระหนักแน่
กลับพ่ายแพ้ เหมือนมี อัคคีสุม
ให้ร้อนรน ฤดี ที่รักรุม
น้องคงกลุ้ม หากขืนรับ ประทับทรวง
ความทรงจำ อดีต ยังติดฝัง
กับความหลัง ครั้งก่อน เคยอ้อนหวง
ถึงกลับต้อง รินร่าย ระบายทวง
เถอะ..อย่าลวง อีกเลย เพราะเคยช้ำ...
"สุนันยา"
ทุกถ้อยงาม จำต้อง กลับมองใหม่
อยากจะเชื่อ กลัวเป็น เช่นผ่านไป
เพราะดวงใจ สับสน จากหนเดิม
พี่ มังตรา ต่อแต้ม แถมขอโทษ
ยกคำพระ มาโปรด กำสรดเพิ่ม
โอ้ พี่เอย ใช่เล่นคำ ดุจซ้ำเติม
แต่แรกเริ่ม รักเรา คล้ายเงาคลุม
แม้วันนี้ มีรัก ตระหนักแน่
กลับพ่ายแพ้ เหมือนมี อัคคีสุม
ให้ร้อนรน ฤดี ที่รักรุม
น้องคงกลุ้ม หากขืนรับ ประทับทรวง
ความทรงจำ อดีต ยังติดฝัง
กับความหลัง ครั้งก่อน เคยอ้อนหวง
ถึงกลับต้อง รินร่าย ระบายทวง
เถอะ..อย่าลวง อีกเลย เพราะเคยช้ำ...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
