ลมเหมันต์พัดมาพาใจหวิว
ใบไม้ปลิวกรีดใจแทบอาสัญ
แต่ดวงใจรักเขาทุกชีวัน
แม้มรณังม้วยมรณ์มิตัดใจ
แอบเฝ้าเคียงเจ็บปวดฤดูหนาว
ยามถึงคราวร้าวทุกข์มิผลักใส
แม้ถึงกาลฤดูเมื่อคราใด
ต้องถอนใจแอบรักเขาอยู่ข้างเดียว
ใบไม้ปลิวกรีดใจแทบอาสัญ
แต่ดวงใจรักเขาทุกชีวัน
แม้มรณังม้วยมรณ์มิตัดใจ
แอบเฝ้าเคียงเจ็บปวดฤดูหนาว
ยามถึงคราวร้าวทุกข์มิผลักใส
แม้ถึงกาลฤดูเมื่อคราใด
ต้องถอนใจแอบรักเขาอยู่ข้างเดียว
ขอสักฤดูหนึ่งได้ไหมค่ะ ๔ ฤดูไม่ไหวค่ะ แต่ว่าถ้า วสันต์ กับ เหมันต์ ก็พอได้ค่ะ ๒ ฤดู อิอิ
ฤดูใด ก็รัก ฝากคิดถึง
ฤดูซึ่ง วาดหวัง แม้ทางเปลี่ยว
ฤดูแห่ง ความรัก สลักเกลียว
ฤดูใจ แน่นเหนียว คอยเกียวพัน
ผ่านช่วงกาล เวลา พาความรัก
ทุกฤดู ประจักษ์ สลักมั่น
เพียงรู้ซึ้ง คุณค่า ว่า สำคัญ
นิจนิรันดร์ ชื่นสุข ทุกฤดู..
"สุนันยา"
ฤดูซึ่ง วาดหวัง แม้ทางเปลี่ยว
ฤดูแห่ง ความรัก สลักเกลียว
ฤดูใจ แน่นเหนียว คอยเกียวพัน
ผ่านช่วงกาล เวลา พาความรัก
ทุกฤดู ประจักษ์ สลักมั่น
เพียงรู้ซึ้ง คุณค่า ว่า สำคัญ
นิจนิรันดร์ ชื่นสุข ทุกฤดู..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
