เปิดหน้าต่างค้างไว้มองไกลพ้น
เพ่งเวหนเห็นดาวที่พราวใส
อยากจะเอื้อมเหลือเกินมองเพลินใจ
แต่ช่างไกลเกินฝันฉันแค่มอง
ราตรีนี้มีดาวพราวระยับ
เพราะจันทร์ลับขอบฟ้าพาดาวผ่อง
ดาวในฝันฉันเด่นเห็นน่าปอง
แต่จำหมองใจหม่นเราบนดิน
สุดจะคว้าเอื้อมดาวในคราวนี้
แม้ใจมีความใคร่ใฝ่ถวิล
สูงเกินสอยลอยฟ้าฝ่าเมฆิน
มองอาจิณรู้มั่นฉันต่ำเกิน
ขอแค่เพียงได้มองจ้องดาวนั้น
เพราะว่างฉันมิอาจจะเหาะเหิร
อยู่บนดินจำใจได้แค่เดิน
แต่ยังเพลินแหงนหน้ามองหาดาว
๑เรยา๑
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
