....ขอลา(กิจ)....
เขียนจดหมายใบลาหน้ากระจก
ยากโกหกเนื้อความ...ยามหวั่นไหว
ซ่อนเบาะแสติดตามเป็นความนัย
ไม่อยากไปลำพัง...มันวังเวง
รู้ว่าอยู่แล้วสุขแต่ทุกข์ซ่อน
อยากจะอ้อนว่าอั้นกลั้นข่มเหง
ที่หนีหน้า..ใช่ว่าจะกลัวเกรง
ใจนักเลงพอตัว...แต่กลัวเธอ
อยากจะกลับบ้านเก่า...ไปเฝ้าเถียง
ยินน้ำเสียงแบบเก่าที่เคล้าเหน่อ
เบื่อสำนวนกลอนกรุงฟุ้งละเมอ
กลับไปเจอบรรยากาศที่ขาดมา
จึงต้องขอ"ลากิจ"ใช้สิทธิ์หนี
รวมทั้งวันใช้หนี้ที่อาสา
เก็บสะสมจมหู...สู่พารา
ไปเยียวยาอารมณ์...ให้ปมคลาย
วางจดหมายไม่แคร์ใครแก้อ่าน
เพียงบอกผ่าน...เปิดดูรู้เมื่อสาย
ไม่อยากรอพบวันอันตราย
กลับไปเขียนนิยาย..."รักปลายนา"
เขียนจดหมายใบลาหน้ากระจก
ยากโกหกเนื้อความ...ยามหวั่นไหว
ซ่อนเบาะแสติดตามเป็นความนัย
ไม่อยากไปลำพัง...มันวังเวง
รู้ว่าอยู่แล้วสุขแต่ทุกข์ซ่อน
อยากจะอ้อนว่าอั้นกลั้นข่มเหง
ที่หนีหน้า..ใช่ว่าจะกลัวเกรง
ใจนักเลงพอตัว...แต่กลัวเธอ
อยากจะกลับบ้านเก่า...ไปเฝ้าเถียง
ยินน้ำเสียงแบบเก่าที่เคล้าเหน่อ
เบื่อสำนวนกลอนกรุงฟุ้งละเมอ
กลับไปเจอบรรยากาศที่ขาดมา
จึงต้องขอ"ลากิจ"ใช้สิทธิ์หนี
รวมทั้งวันใช้หนี้ที่อาสา
เก็บสะสมจมหู...สู่พารา
ไปเยียวยาอารมณ์...ให้ปมคลาย
วางจดหมายไม่แคร์ใครแก้อ่าน
เพียงบอกผ่าน...เปิดดูรู้เมื่อสาย
ไม่อยากรอพบวันอันตราย
กลับไปเขียนนิยาย..."รักปลายนา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
