เคยผูกมิตร สัญญา แต่คราไหน
กลายเปลี่ยนผัน ด้วยคำ ต้องจำไกล
ไม่ห่วงหาอาลัย หรือไรกัน
พี่สร้างรอย แผลใจ ให้ปรากฏ
เป็นกบฏ รักนี้ ที่แปรผัน
สร้างระทม ถมทับ รับไม่ทัน
ต้องจาบัลย์ นานเนิ่น จนเกินทน
จะมาอ้าง อะไร คล้ายบุญหมด
คำสบถ สาบาน แต่กาลหน
มีสักนิด ไหมพี่ ที่ยินยล
ทิ้งรักหล่น ร่วงหาย ไม่ปรานี
เป็นรอยเปื้อน กลางใจ ล้างไม่ออก
รอยถลอก ยังเห็น ด้วยเส้นสี
คอยเตือนย้ำ ซ้ำซาก จากเดือนปี
เจ็บครั้งนี้ ไม่จาง เพราะฝังใจ....
"สุนันยา"
ฟังเจ้ากล่าว เล่าความ ตามกลอนอ้าง เหตุรักร้าง ห่างจิต จึงคิดถึง
กรุ่นในอก รกใจ ให้คนึง ด้วยเคยซึ้ง พึงหวง ดั่งดวงแด
แต่ตัวพี่ จี้ซ้ำ ทำให้เศร้า พาจิตร้าว หนาวระกำ ทำเอาแย่
เศร้าหัวอก ตระหนกไป ไม่เหลียวแล เป็นรอยแผ่ แพ้เปื้อน บนเรือนใจ
พี่จะไม่ ไปแก้ แต่จะขอ พี่จะง้อ พะนอเฝ้า เอาใจใส่
พี่จะรัก สมัครหลง ปลงฤทัย จะหนีไกล ถ้าเจ้าไล่ ไม่ใฝ่ปอง
ขอโอกาศ วาสนา ถ้ามีครบ ให้บรรจบ ทำนบใน ใจเราสอง
ขอพรพระ ประสิทธิ์ล้น ดั่งมนต์จอง สิ่งเศร้าหมอง ให้ตรองผ่าน ไม่นานเอย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
