ลมเหมันต์พัดมาพาใจหวิว
ใบไม้ปลิวกรีดใจแทบอาสัญ
แต่ดวงใจรักเขาทุกชีวัน
แม้มรณังม้วยมรณ์มิตัดใจ
แอบเฝ้าเคียงเจ็บปวดฤดูหนาว
ยามถึงคราวร้าวทุกข์มิผลักใส
แม้ถึงกาลฤดูเมื่อคราใด
ต้องถอนใจแอบรักเขาอยู่ข้างเดียว
ใบไม้ปลิวกรีดใจแทบอาสัญ
แต่ดวงใจรักเขาทุกชีวัน
แม้มรณังม้วยมรณ์มิตัดใจ
แอบเฝ้าเคียงเจ็บปวดฤดูหนาว
ยามถึงคราวร้าวทุกข์มิผลักใส
แม้ถึงกาลฤดูเมื่อคราใด
ต้องถอนใจแอบรักเขาอยู่ข้างเดียว
ขอสักฤดูหนึ่งได้ไหมค่ะ ๔ ฤดูไม่ไหวค่ะ แต่ว่าถ้า วสันต์ กับ เหมันต์ ก็พอได้ค่ะ ๒ ฤดู อิอิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
