ตอนเจ็ดขวบจำได้ในครั้งก่อน
เป็นละอ่อนเคยงง แอบสงสัย
คิดว่าตัวมีหางหรืออย่างไร
และแล้วไยหางงอกออกผิดทาง
ได้มองหมาหมูแมวแล้วที่เห็น
ล้วนก็เป็นด้านหลังยังมีหาง
แต่มามองของเราเขามาวาง
เขามาสร้างหางไว้ด้านหน้าเรา
หางอยู่หน้าทำไมฉุกใจคิด
คงออกผิดแน่แน่ถามแม่เข้า
ว่าแม่ครับหางผมผมงอกออกนานเนา
ไม่เหมือนเจ้าหมาหมูดูไม่งาม
หางผมออกด้านหน้ามาหนึ่งคืบ
เก็บไว้หลีบสองขาพาวาบหวาม
หางควรอยู่ด้านหลังยังได้ความ
แต่นี่ตามอยู่หน้ามาดูที
แม่จึงบอกให้รู้อยู่นี่ถูก
นี่แน่ะลูกมิใช่หางอย่างว่านี่
ดูสิของพ่อเจ้าเขาก็มี
อย่าเซ้าซี้มาถามเอาความจริง
แม่บอกว่าหากหางอยู่ด้านหลัง
ผมจะนั่งไม่ได้ใจห่วงยิ่ง
สมควรแล้วหางอยู่หน้าอย่าประวิง
หางไม่มีสาวทิ้งแม่บอกมา
สล่าผิน
ขอขำๆด้วยคนนะครับ