สาวสมิง เจอเม่น เผ่นตะปบ
เจ้าเม่นหลบ ตะแคง แทงข้างหลัง
สมิงสาว ตามัว หัวหูพัง
ขบไม่ยั้ง ลืมตน ขนเม่นตรึง
ต่างสู้กัน ป่าราบ อยากปราบศึก
ยิ่งเข้าลึก แผลยอก ตอกใจขึง
ต่างคนต่าง ย่ำแย่ แผ่ล้มตึง
พอคิดถึง คนดู อดสูใจ
เป็นเวที ผู้ชม ฮาขรมชอบ
เข้าระบอบ ละครโลก จิตโยกไหว
คนรอบข้าง โห่ฮา ว่าชอบใจ
คู่ต่อสู้ นั้นไซร้ ตาย....alone
สมิงไม่ยอมตายฟรีๆ หรอกนะ ................................. ไปเป็นกระเป๋าซะเลย
แซมมีพี่ในจินตนาการ...ชื่อพี่บูม เวลานึกถึงเธอ ทำให้เชื่อว่า อะไร ๆมันก็ง่ายๆ ไปหมด...
แซม