ไกลตาแล ใกล้แค่ใจ
ฟ้าครวญ ป่วนประสาน
ฝนโปรยซ่าน กระเซ็นสาย
ลมพัด สะบัดพราย
เย็นเยือกกาย คล้ายปรวนแปร
น้ำฝน ที่ท้นหลั่ง
ไหลหลงฝั่ง ดังกระแส
สายธาร กาลไกลแล-
มองสุดแท้ แค่สายตา
ไหลเรื่อยระรินไหล
ทะเลใหญ่ ไกลสุดหล้า
โอบไว้ สายธารา
จรดฟ้า โน้มโลมรัน
สุดหยั่ง ทางลึกตื้น
แลเกลียวคลื่น พรั่นประหวั่น
โถมถา น่าอัศจรรย์
คล้ายความฝัน อันน่ากลัว
เหมือนมีภัยร้ายแฝง
คอยสำแดง แสร้งไปทั่ว
อย่าปล่อยให้ลืมตัว
แสงสลัว คอยยั่วยวน
แอบซบ หลบซ่อนเร้น
มองไม่เห็น เป็นปั่นป่วน
แฝงเงา เข้าชี้ชวน
เพื่อก่อกวน เกาะกินใจ
ดังเป็น เช่นวิถี
บังเกิดมี ทั้งไกลใกล้
แอบแฝงแกล้งเรื่อยไป
แท้อยู่ใน ใจของเรา .
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
