[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

.... ....


ของมันง่ายได้มา..ค่าเพียงนิด
ลืมครวญคิดซาบซึ้งซึ่งถวิล
แต่กับคนด้นมีทั้งชีวิน
มิเคยชินทิ้งขว้างอยู่ข้างทาง

ทุกสิ่งดีมีค่า...ใช่ว่าชื่อ
คนขี้ทื่อถือครองก็หมองหมาง
ของมีค่าอยู่ที่ตนอีกคนวาง
ผู้ครวญครางลงทุนไม่จุนเจือ

เหมือนลางเนื้อต้องลางยา..มองกาฝาก
ต่างคนอยากครอบครองแม้ของเหลือ
บ้างเห็นเพชรเป็นพลอยร้อยคลุมเคลือ
รักเต็มเรือ..เมื่อไร้ท่า..ค่าไม่มี

 

...คิดต่อจากนี้ โดนแซงก่อน...

ไปสู่ขอน้องนั้นของหมั้นหมาย
ราคาหลายเขาเอื้อเผื่อศักดิ์ศรี
ทั้งเพชรทองกองมาค่ามากมี
และคนที่ร่วมงานละลานตา

ถึงวันแต่งแขกเชิญเพลิดเพลินนั่น
ทั้งของขวัญของฝากมากซื้อหา
อีกเครื่องดื่มอาหารหมั่นยกมา
ถึงเวลาฤกษ์งามยามคู่ครอง

ที่นอนสีชมพูรู้กลิ่นทราบ
กลีบกุหลาบหลากสีมีเต็มห้อง
สมความรักระรื่นชื่นประคอง
เหมือนทั้งสองครองโลกรู้เพียงคู่เรา

ขึ้นวันใหม่ไก่โห่โมโหนัก
แยกความรักจากกันสู่วันเหงา
บิลรายรับหายวับไปกับเงา
คงความเศร้าบิลรายจ่ายมีหลายใบ

ยกตำราขายผ้าเอาหน้ารอด
คิดจะปลอดหนี้นั้นว่ากันใหม่
รวมสินทรัพย์ทั้งหลายต้องขายไป
เหลือภาพใหญ่งานแต่งแสร้งเตือนตน

ก็ครองเรือนอยู่ดีมีลูกหลาน
หลายปีผ่านเขาได้ใช้เหตุผล
ราคาความรักนี้มีแยบยล
อย่าสับสนกับเงินทองต้องแยกกัน.

นพ
24 ก.ย.54