.... ....ของมันง่ายได้มา..ค่าเพียงนิด
ลืมครวญคิดซาบซึ้งซึ่งถวิล
แต่กับคนด้นมีทั้งชีวิน
มิเคยชินทิ้งขว้างอยู่ข้างทาง
ทุกสิ่งดีมีค่า...ใช่ว่าชื่อ
คนขี้ทื่อถือครองก็หมองหมาง
ของมีค่าอยู่ที่ตนอีกคนวาง
ผู้ครวญครางลงทุนไม่จุนเจือ
เหมือนลางเนื้อต้องลางยา..มองกาฝาก
ต่างคนอยากครอบครองแม้ของเหลือ
บ้างเห็นเพชรเป็นพลอยร้อยคลุมเคลือ
รักเต็มเรือ..เมื่อไร้ท่า..ค่าไม่มี
พี่คือท่าเรือจอดทอดรอรัก
บรรทุกหนักรีบมาท่าที่นี่
จะซ่อมรักที่ร้าวหนาวชีวี
จอดทั้งปีเถิดหนาอย่ารีบไป
ดาว อาชาไนย
ถ้าเรือดี มีค่า เข้ามาจอด
นานทิ้งทอด พรอดรัก มิผลักไส
ถ้าเรือผุ กรุเก่า ยากเอาใจ
ซ่อมเท่าไร ไม่คุ้ม ทุ่มใช้งาน
รพีกาญจน์ 59
นานทิ้งทอด พรอดรัก มิผลักไส
ถ้าเรือผุ กรุเก่า ยากเอาใจ
ซ่อมเท่าไร ไม่คุ้ม ทุ่มใช้งาน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
