ที่หลงทางผ่านมาเพราะว่าเหนื่อย
เดินเรื่อยเปื่อยเลาะรั้วขอบสนาม
เขามองเราลาโง่ลาเพียงนาม
ถ้าคิดหยามเย้ยหยันนั้นมิยอม
เพียงร่างกายดอกเห็นเช่นดังลา
มองแววตาลาหน่อยค่อยหว่านล้อม
ตีสนิทแนะกวีพวงพยอม
พร่ำเพ้อกล่อมกานดากามาแปลง
กายใจเจ้ารักษาน่ะบังอร
น้ำคำอ้อนอย่าหลงจงเข้มแข็ง
ชอบอ้อล้อเด็กสาวเฝ้าแสดง
ขอลาแกร่งแววตาฆ่าให้ตาย
.. กุสุมา ..
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
28 ธันวาคม 2024, 08:14:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ...แววตาของลาโง่... (อ่าน 15562 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: