ขอชื่นชมตรงนี้เลยนะคะ..ว่าอ่านแล้วมีความสุขมาก 
อ่านไปก็คิดถึงตนเอง..ว่ากาลครั้งหนึ่งเมื่อเร็วๆนี้..ได้โดยสารตู้นอนที่เป็นห้องส่วนตัว.ไปเชียงใหม่
แต่..รถไฟแล่นช้ามาก..หยุดบ่อยและนาน..ช่วงก่อนถึงลำปาง
กำหนดว่าถึงก่อน ๗ โมงเช้า...แต่(น่าเบื่อมาก)...ถึงเชียงใหม่ ๑๐ โมงกว่า
(ยังจะมา.บอกว่า..แถมให้ไม่คิดตังส์เพิ่ม)
อ่านกลอนท่านพี่อาร์ตี้..ช่วงแรกๆก็เห็นบรรยากาศ..ตอนข้าพเจ้าเดินเล่นไปตู้อื่นๆ
เปลี่ยนที่นั่งไปเรื่อยๆ ดีกว่าอุดอู้อยู่ในห้องส่วนตัว
อ่านกลอนพี่ช่วงที่ขำมาก.ตอนสาวเจ้าหยิบการ์ดแต่งงานมาให้พี่ดู เพราะข้าพเจ้าก็หยิบการ์ดแต่งงานออกมาอำบนรถไฟ..
ว่าข้าพเจ้าเป็นเจ้าสาวการที่รถไฟแล่นช้า.ทำให้ข้าพเจ้าพลาดการแต่งงาน
(ซึ่งมีดวงแต่งได้วันนั้น..วันเดียวในชีวิต)
และคนที่ดูแล..จัดการบนรถไฟเค้าก็ยินดีรับผิดชอบ..จะแต่งงานบนรถไฟกับข้าพเจ้าแทนให้
อธิบายให้ฝรั่งฟัง.. ขำกันใหญ่ 
สั่งข้าวมาทานกันสนุกสนาน "กลอนท่านพี่อาร์ตี้"..ทำให้นึกถึงบรรยากาศวันนั้น(บนรถไฟเที่ยวแรกในชีวิต)
คือนั่งเครื่อง.ขับรถไปบ่อยแล้ว.อยากลองตู้นอนรถไฟโดยสารบ้างค่ะ
ทั้งขำ...ทั้งเข็ดอ่ะ..ไม่เอาอีกแล้วววววววว
Music
(จริงๆไปงานแต่งงานนะจ๊ะ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
