น้อยใจ
โทรหาเธอทีไร ไม่เคยว่าง
ใจบางบาง หงอยเหงา เศร้าจริงหนา
เพลงรอสาย จบไป ตั้งหลายครา
ช้ำอุรา ยิ่งนัก เหมือนรักไกล
ฝาก miss call บอกไว้ ว่าใครหนึ่ง
สุดคิดถึง อยากยิน สำเนียงใส
ด้วยระยะ เส้นทาง ห่างเกินไป
ที่ทำได้ แค่เพียง เสียงคุยกัน
ที่งอนหนัก เพราะรัก มากรู้ไหม
แอบน้อยใจ อาวรณ์ นอนโศกศัลย์
น้ำตาริน สองปราง อยู่ทั้งวัน
สิ้นรักกัน หรือไร ไม่ใยดี
ฝาก miss call อีกครั้ง ยังรักไหม
ช่วยถามใจ ให้หน่อย คอยตรงนี้
หรือเยื่อใย สูญหาย ไม่ปรานี
คำรักที่ เคยบอก ...อยู่นอกทรวง
ใจมันน้อย คอยนาน พาลหม่นหมอง
หยิบมือถือ นั่งมอง เบอร์คนหวง
ไม่มีสาย โทรกลับ ซับแดดวง
น้ำตาร่วง รินหล่น เอ่อท้นแด
แอบคิดไป นานา ว่าเธอนั้น
ตัดสัมพันธ์ หรือไร ไม่แยแส
รักเคยฝาก กลับกลาย ไม่เหลียวแล
เฝ้าชะแง้..รอคอย สุดน้อยใจ...
สุนันยา