ไร้คำตอบ ที่ปลอบโยน
.......................
ลมหายใจไหวหวั่นสั่นสะท้าน
อาจร้าวรานนานพอรอผนึก
โลกเย้าหยอกหลอกเล่นอยู่เป็นนึก
ท่ามรู้สึกดึกดื่น, เมื่อฝืนใจ
ลมเงียบเหงาเศร้าสร้อยยังลอยนิ่ง
ดาวอ้อยอิ่งทิ้งดวงโลกกลวงไหว
ฝันเสนอเพ้อพร่ำอยู่ร่ำไป
คับแคบใด? ในตัว, กลัวเหลือเกิน
จากความหมายดายเดียวทุกเกลียวคลื่น
เสียงสะอื้นขื่นขับกับห่างเหิน
ทุกจังหวะเตลิดเสียเพลิดเพลิน
ผ่านทางเดินหลายที, ไม่คลี่คลาย
ยิ่งค้นหาคำตอบมาปลอบปลุก
ยิ่งทนทุกข์จิตตกเหมือนอกหาย
วินาทีที่หามาระบาย
ถูกทำลายหมายพราก, ลากกระเด็น
หวังพักพิงอิงแอบอยู่แนบชิด
หลบหนามพิษคิดวางอย่างที่เห็น
ไร้คำตอบปลอบคำเมื่อลำเค็ญ
มันคงเป็นเช่นเดิม, เมื่อเริ่มถาม!!
......................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
