"ฝากรักไว้ ในแสงดาว "
ถ้อยคำหนึ่ง ซึ่งแอบ อยู่แนบจิต
ด้วยลิขิต คำคม ผสมผสาน
ที่สอดสร้อย ร้อยทรวง ถึงดวงมาน
ดังหวิวแว่ว แผ่วหวาน สะท้านจินต์
สายใยตัด ไม่ขาด สลัดรัก
ด้วยคำภักดิ์ หนักแน่น ปานแท่นหิน
จากสัมพันธ์ รู้ค่า ตราบฟ้าดิน
ทรวงถวิล โหยหา ไม่ลาเลือน
ลำนำส่ง ตรงผ่าน กานท์อักษร
ใช่เป็นคำ ออดอ้อน สะท้อนเหมือน
สำนวนร้อย เพียงอยาก ฝากดาวเดือน
จะเก็บเตือน ดวงจินต์ ถวิลรัก
เพียงดวงจิต สัมผัส ไม่ปัดป้อง
เพียงเราสอง เข้าใจ ให้ตระหนัก
เพียงรู้ซึ้ง ความนัย ว่าใจภักดิ์
เพียงรู้จัก หนึ่งเดียว ที่เกี่ยวดอง
ทั้งชีวิต จิตใจ ยังหมายมั่น
ให้เธอนั้น มองเห็น เป็นเจ้าของ
ดวงฤดี มอบไว้ ให้เธอครอง
มิมีสอง ข้องเกี่ยว แม้...เสี้ยวใจ
หวานใดเล่า เท่ารัก สลักร้อย
หวานในถ้อย ลำนำ ที่หวามไหว
หวานวลี ร้อยเรียง เคียงหทัย
หวานด้วยใจเพียงหนึ่ง....ซึ้งเลิศเลอ
ฝากรักที่ แสงดาว แวววาววับ
ให้ประดับ คล้องคู่ อยู่เสมอ
เก็บฟ้าสาน แทนอุ่นไอ ห่มให้เธอ
แทนผ้าหนา ยามเจอ ละอองอวล
หมอกลงรับ กับลม ที่โถมถา
ส่งห่วงใย ข้ามฟ้า อย่าไห้หวน
จินตนา อิงแอบ เนาแนบนวล
สิ้นรัญจวน คลายหนาว ดุจ..เคล้าคลอ...
สุนันยา