เมื่อได้ฟังวาจาว่าไม่หน่าย
พี่เหมือนควายยามร้อนนอนจมปลัก
เฝ้าคอยเบิ่งเนื้อเย็นเป็นสุขนัก
แต่ไม้ปักขี้ควายส่ายเอนโอน
ยามเธอสนตะพายให้ไถคราด
ยอมรับใช้เป็นทาสไม่ผาดโผน
ซ้ำถูกไม้เฆี่ยนหลังก็ยังโดน
ควายทะโมนตัวนี้มีหัวใจ
ถ้าขืนอยู่ที่นี่มีตายแน่
เธอคงแล่เนื้อป่นทนไม่ไหว
จึงจำเป็นจำลาหนีหน้าไกล
เอ๊ะ..แต่ใครหนีใครก็ไม่รู้
Dow archanai