เมื่อสิ้นความรู้สึกของความสุข
ยากจะปลุกใจฝันให้หรรษา
กาลครั้งหนึ่งชายไม่ปรายตา
ฉันบอกเล่าจันทราเวลาตรม
อาจเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าระอาอ่อน
ต้องผันผ่อนซ่อนจิตสนิทสนม
เมื่อเธอทิ้งปริศนาในคารม
พบเงื่อนปมอมพะนำต้องทำใจ
แค่อยากบอกคนดีสักอย่างหนึ่ง
ว่าก้ำกึ่ง..รัก-หลง..อยู่ตรงไหน?
ถ้าไม่มีค่าพอจะขอไกล
ไมพิไรรบเร้า...เพื่อเอาคืน
(ขอ.อนุญาต.ยืมบรรทัดแรกของท่าน Sitang มา ๓ บรรทัด ขอรับ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
