ภพภูมิภาพเก่าฝังราก
จึงยากรางรื้อถือถอน
ยังคงอาลัยและอาวรณ์
บังอรอยู่ชั่วเวลา
แน่นนักหฤทัยในอก
ดั่งนรกกักขังแน่นหนา
แค่มองเนตรนัยน์ตา
อนิจจาแทบสิ้นสมปะดี
เลยเอ่ยบอกความตามซื่อ
เชื่อถือเถิดเจ้ามารศรี
เสน่หาแก้วตากัลยาณี
หาได้มีอื่นใดปะปน
อย่าชิงชังรังเกลียดเลยเจ้า
อย่าให้เศร้าหนาวคราวกลุ่มฝน
เพียงวจีหนึ่งคำนฤมล
ก็ท่วมท้นสุขใจชื่นตา
จึงยากรางรื้อถือถอน
ยังคงอาลัยและอาวรณ์
บังอรอยู่ชั่วเวลา
แน่นนักหฤทัยในอก
ดั่งนรกกักขังแน่นหนา
แค่มองเนตรนัยน์ตา
อนิจจาแทบสิ้นสมปะดี
เลยเอ่ยบอกความตามซื่อ
เชื่อถือเถิดเจ้ามารศรี
เสน่หาแก้วตากัลยาณี
หาได้มีอื่นใดปะปน
อย่าชิงชังรังเกลียดเลยเจ้า
อย่าให้เศร้าหนาวคราวกลุ่มฝน
เพียงวจีหนึ่งคำนฤมล
ก็ท่วมท้นสุขใจชื่นตา
สิตางศุ์
๒๒๐๙๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
