สุภาษิต...ในกฏบทธรรมะ
ให้รู้ละ-รู้รักแห่งมรรคผล
แต่โอ้เอ๋ยหัวใจมันไหลวน
ปุถุชนโลภ-หลง..เหมือนกงเกวียน
คิดได้บ้างบางเวลาว่าไม่โกรธ
พอเห็นโจทย์..จำเลยที่เคยเลี่ยน
มันลุกลามความในที่ได้่เพียร
ใคร่ขอเรียนกับพระ..ต้องละแล้ว
เป็น"ความรักในรอยแค้น"ของแฟนเก่า
มันร้อนผ่าวเมื่อพลาดต้องคลาดแคล้ว
เมื่อรักใสวัยสาวไม่พราวแพรว
สิ้นหมดแววอวัจนะ..เริ่มละลาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
