"ชาย"มิเคยพินิจ...ในจิตสาว
ว่าร้อนหนาวเพียงไหน?เมื่อไฟถม
รอเก็บเกี่ยวเคี้ยวเล่นเมื่อเห็นตรม
ร้าวระทมเมื่อทิ้ง..กลับยิ่งทำ
"หญิง"รักยากกับคน...ที่ตนเกลียด
ไม่เดินเฉียดพวกล่อรอขย้ำ
แต่กับคน"ที่รัก"มักมีกรรม
มอบทุกคำ..ทุกท่า..น่าน้อยใจ
พอเห็นง่าย...ก็อ้อนพูดค่อนขอด
รักตลอดตรงกัน.."มันมีไหม?"
คนหนึ่งรัก-คนหนึ่งร้างทิ้งห่างไกล
โลกทำไม?อยุติธรรมกับความรัก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
