ใครมายืนขื่นเศร้า ชมจันทร์
ครวญพร่ำคำรำพัน ก่นไห้
ว่าใจจ่อมจาบัลย์ ในอก อาดูร
พูนเพิ่มเทวษไว้ ว่าช้ำรำพึง
ว่าจันทร์เพ็ญผ่องฟ้า ราตรี
เจิดแจ่มรัชนี ซ่านซึ้ง
แต่รอยหม่นยังมี ให้หม่น
จึงหม่นจิตคิดขึ้ง ขุ่นค้างครางครวญ
นวลเอยมาเอ่ยอ้าง เอาเพ็ญ
มาเกริ่นกล่าวประเด็น ถี่ถ้วน
ว่าแสงผ่องส่องเย็น ยังหม่น ยังมัว
เหมือนดั่งใจเจ้าล้วน ซ่อนเร้นรอยเหงา
ขอศศิส่องเวิ้ง ภวังค์
ขออย่ามีเมฆบัง เกลื่อนเข้า
ขอให้แจ่มจีรัง ในจิต
จุ่งแจ่มในใจเจ้า แจ่มทั้งเงาจันทร์
"พี่ควายเฒ่า"
เป็นรอยอันหม่นเศร้า..................แสงสรวง
ฉายส่องระบายทวง....................ฝากฟ้า
ดายเดียวอยู่เพียงดวง.................จันทร์ผ่อง
ใจจ่อมจมเหว่ว้า.........................ชอกช้ำใครเห็น
เพ็ญแพรสวยเด่นฟ้า....................ราตรี
แต้มแต่งประดับสี........................อร่ามหล้า
เพริศพราวเรื่อรัชนี........................งามแจ่ม
โศกซ่อนใต้แสงจ้า.......................หลบเร้นรัตติกาล....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
