ท่ามกลางความมืดมิดสนิทแสง
จากเรี่ยวแรงหนึ่งคนเริ่มปนเปลี่ยน
กับคลื่นที่โถมมาแทบอาเจียน
คอยแวะเวียนเฆี่ยนฟาด, ประกาศศักดา
น้ำทะเลสงบนิ่งยิ่งตระหนก
หมอกควันปกคลุมทางระหว่างหน้า
แสงจากสายไฟส่องล่องเรือมา
ก็แปลกตาอีกครั้ง, ริมฝั่งทะเล
ลึกเข้าไปในแก่งแหล่งชีวิต
เหมือนโดนปลิดความรักจนหักเห
รู้สึกตัวอีกครั้งเรือยังเซ
พายุเกย์พัดกราว, ที่อ่าวไทย
ยังคงลุกขึ้นฝืนในคืนช้ำ
ประคองเรือฝ่าลำคลื่นกรำใหญ่
จะหลุดพ้นฝันร้ายหรือตายไป
สิ้นสุดในจริงแท้, แก่ชะตา
สะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อตอนสาย
หมอกควันกลายซีดจางกลางแดดจ้า
มันเคว้งคว้างว้างวับกับเวลา
อนิจจา! ยินเสียง, เพียงคลื่นลม
เมื่อความจริงเผยผลิ สติแตก
โลกเราแยก แปลกกลืนดูขื่นขม
สุดลูกหูลูกตาไม่น่าชม
กับบ้านเรือนที่ดิ่งจม, คนล้มตาย!
..........................
ด้วยจิตคารวะครับ!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
