อยู่ไกลจากอ้ อ ม อ ก.ข อ ง ค ว า ม รั ก
พบปะคนไม่รู้จัก.บ้างจริงใจ..บ้างหวังผล
รับรู้ว่าการใช้ชีวิต.ต้องหมั่น มี น้ ำ ใ จ..และ อ ด ท น
ทำดีไม่ได้ดีก็ทำจน..น้ำตาไหลหยด..ไ ม่ ห ยุ ด ท ำ
ในเมืองที่ไกลห่าง..เหมือนอีกโลก
หนึ่งคนนั่งเศร้าโศก คิ ด ถึ ง อีกโลก..ซ้ำซ้ำ
เมื่อไหร่จะได้กลับแม้เพิ่งจาก..เพิ่ง บั น ทึ ก ร อ ย ยิ้ ม ให้จดจำ
วันใดที่ช้ำ.จะได้ย้ำ..ว่า จ า ก ม า เ พื่ อ ห ว น คื น
กลับไปรับ อ้ อ ม ก อ ด ..ที่ จ ริ ง ใ จ
รับความสุขที่เคยห่างไปให้คิดถึง..แล้วเผลอสะอื้น
มองฟ้ากี่ดาวแม้หนาวก็ อ บ อุ่ น..หลับนิทราก็หลับฝัน..จนเต็มตื่น
ความสุขที่ห่างหาย.ยิ้ ม รั บ เมื่อได้กลับคืน...
และ
อีกครั้งกับ ก า ร ห่ า ง ไ ก ล
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
