ยามเจ็บนอกบอกหมอก็รักษา
เฝ้าเยียวยาไข้หายได้ผ่อนผัน
แต่เจ็บในไข้ชุกอยู่ทุกวัน
หาใครกันเยียวยารักษาใจ
เป็นไข้สั่นตัวงอหมอรีบรับ
ช่วยเปลี่ยนปรับดูแลหมอแก้ไข
หัวใจอ้อนอ่อนแอแลหาใคร
ก็ช่างไร้ผู้คนในหนทาง
แม้ร่างกายเจ็บยอกไม่ชอกช้ำ
เฝ้าจดจำล้มลุกทุกก้าวย่าง
แต่หัวใจยับเยินเกินจะพราง
ความอ้างว้างซ้ำซากจนยากลืม
ทั้งเจ็บนอกเจ็บในใครจะเห็น
เราแค่เป็นคนไกลเขาไม่ปลื้ม
ปลูกไมตรีไว้พอเขาขอยืม
เพียงใช้ดื่มดับร้อนได้ผ่อนคลาย
วันนี้เจ็บ นอก..ใน ให้สับสน
แม้ร่างป่นไม่หวั่นรอวันสลาย
โอ้เจ็บในเปลี่ยวร้างจนร่างวาย
คงเดียวดายหนาวเหน็บเพราะเจ็บนาน
"แซม"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
