..สักแค่ไหน ใจข้า ล้านัก
ก็รัก ลางหาย กลายเป็นผง
อาลัย เศร้าซึม ลืมไม่ลง
เหมือนรัก ยังคง ต้องรอนาน
..จะคุ้มหรือ ที่ยังรอ ไม่ท้อถอย
ยังคงคอย รอยร้าว เราสมาน
อาบน้ำตา หยดลง คงสักวัน
รักรำพึง หนึงรำพัน มันต้องรอ
..มีเพียง เสียงโหย ที่โชยอ่อน
สำเนียงเพียงอ้อน วอนขอ
เพียงรำพึง ร้อนรน อดทนรอ
เมื่อไรหนอ ...............
ก็รัก ลางหาย กลายเป็นผง
อาลัย เศร้าซึม ลืมไม่ลง
เหมือนรัก ยังคง ต้องรอนาน
..จะคุ้มหรือ ที่ยังรอ ไม่ท้อถอย
ยังคงคอย รอยร้าว เราสมาน
อาบน้ำตา หยดลง คงสักวัน
รักรำพึง หนึงรำพัน มันต้องรอ
..มีเพียง เสียงโหย ที่โชยอ่อน
สำเนียงเพียงอ้อน วอนขอ
เพียงรำพึง ร้อนรน อดทนรอ
เมื่อไรหนอ ...............
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
