รอยเปื้อนบนเรือนใจยังกระจ่าง
ยิ่งขัดล้างยิ่งฝังลึกยิ่งสึกหรอ
เจ้าจะโกรธโทษพี่..โทษให้พอ
พี่ไม่ขอเถียงนางข้างข้างคูคู
เจ้าระแวงแคลงจิตคิดไปเอง
จึงบรรเลงเพลงโศกเข้าโกรกหู
บอกว่าเศร้าใจนักรักพันตู
พี่ไม่รู้ในจิต..เจ้าคิดอะไร
ให้เป็นเพื่อน..พี่ก็เป็นดั่งเช่นเพื่อน
ให้เป็นพี่..พี่ก็เหมือนเป็นพี่ใหญ่
แล้วคนสร้างรอยเปื้อนบนเรือนใจ
เขาเป็นใครไหนกัน..สุนันยา
"พี่ควายเฒ่า"
ยากจะบอก ว่าใคร คนไหนนั้น
ปล่อยให้มัน ผ่านไป พี่ควาย(ฒ่า)จ๋า
จะลบเลือน ฝันร้าย ไม่ชายตา
ฝื้นชีวา ขับส่ง ไม่ลงเอย
ขับไล่เงา เหงาโศก ในอกขม
ให้ภิรมย์ สักที ดังที่เผย
ไม่อยากย้อน ทรงจำ ซ้ำรอยเลย
ทุกถ้อยเปรย ขอร้อง อย่าข้องใจ
หากแม้ว่า ยอมรับ ปรับเป็นพี่
เยี่ยมเยือนมี ปลอบขวัญ คราหวั่นไหว
แม้นเป็นเพื่อน บอกนิด อย่าคิดไกล
ช่วยซับรอย อาลัย ให้คลายตรม.....
"สุนันยา"
ปล่อยให้มัน ผ่านไป พี่ควาย(ฒ่า)จ๋า
จะลบเลือน ฝันร้าย ไม่ชายตา
ฝื้นชีวา ขับส่ง ไม่ลงเอย
ขับไล่เงา เหงาโศก ในอกขม
ให้ภิรมย์ สักที ดังที่เผย
ไม่อยากย้อน ทรงจำ ซ้ำรอยเลย
ทุกถ้อยเปรย ขอร้อง อย่าข้องใจ
หากแม้ว่า ยอมรับ ปรับเป็นพี่
เยี่ยมเยือนมี ปลอบขวัญ คราหวั่นไหว
แม้นเป็นเพื่อน บอกนิด อย่าคิดไกล
ช่วยซับรอย อาลัย ให้คลายตรม.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
