เธอถูกคนใจร้ายเขามาหลอก
ให้ช้ำชอกเจ็บปวดกับความหลัง
คนไม่ดีนิสัยน่าชิงชัง
หลอกให้หวังแล้วทิ้งไม่เหลียวแล
คนใจดำคนนี้ไม่น่ารัก
ชอบมาหักอกหญิงทำเอาแย่
เธอก็ยังรักเขาไม่ผันแปร
ที่แน่คือช้ำใจเสียเวลา
แทนที่จะมีโอกาสคบคนอื่น
ให้ฉ่ำชื่นมีสุขแหละหรรษา
กลับต้องเหงาเดียวดายที่ผ่านมา
เช็ดน้ำตาทุกวันตลอดกาล
มันน่าแค้นใจนักชายคนนี้
มาทำทีว่ารักว่าสงสาร
พอหลงกลติดบ่วงในเล่ห์มาร
มันก็พาลเลิกรักแล้วทิ้งไป
Dewada
เขาคงไม่ คิดรัก เลยสักนิด
จึงเบือนบิด กลับคำ ทำเหลวไหล
ที่เหมือนดี คือแสร้ง แสดงไป
สาแก่ใจ แล้วห่าง ทำหมางเมิน
เสียในความ รู้สึก ที่ตรึกห้วง
เขาแค่ลวง ให้ช้ำ ทำห่างเหิน
เสียใจนัก ที่หลงถ้อย ร้อยคำเพลิน
ไม่เสียเงิน ไม่เสียตัว แต่กลัวจัง
ถึงตอนนี้ กลายเป็น ความระแวง
จนแขยง กับที่ มีความหวัง
ไม่เชื่อคำ บางใคร ในภวังค์
กลังภินท์พัง ดังวัน ที่ผ่านมา
หากตอนนี้ ทำใคร เสียใจบ้าง
ต้องขอโทษ ผ่านทาง วางกลอนว่า
ด้วยระวัง ระแวง ใช่แสร้งพา
มิอาจเชื่อ วาจา วางผ่านจอ...
"สุนันยา"
จึงเบือนบิด กลับคำ ทำเหลวไหล
ที่เหมือนดี คือแสร้ง แสดงไป
สาแก่ใจ แล้วห่าง ทำหมางเมิน
เสียในความ รู้สึก ที่ตรึกห้วง
เขาแค่ลวง ให้ช้ำ ทำห่างเหิน
เสียใจนัก ที่หลงถ้อย ร้อยคำเพลิน
ไม่เสียเงิน ไม่เสียตัว แต่กลัวจัง
ถึงตอนนี้ กลายเป็น ความระแวง
จนแขยง กับที่ มีความหวัง
ไม่เชื่อคำ บางใคร ในภวังค์
กลังภินท์พัง ดังวัน ที่ผ่านมา
หากตอนนี้ ทำใคร เสียใจบ้าง
ต้องขอโทษ ผ่านทาง วางกลอนว่า
ด้วยระวัง ระแวง ใช่แสร้งพา
มิอาจเชื่อ วาจา วางผ่านจอ...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
