บัณฑิตฯนิทรา
นั่งหน้าจอรออ่านกานท์ของเจ้า
เมื่อคืนเศร้าเฝ้าลานบ้านอักษร
เพียงหวังไว้ได้ตอบมอบบทกลอน
กับอ่านย้อนกลอนเก่าเขาร้อยเรียง
จึงเป็นกรรมทำเอาคอเราแห้ง
ไร้เรี่ยวแรงแสร้งหนีไม่มีเสียง
เพราะออกปากตรากตรำลำนำเคียง
จึงขอเลี่ยงเสียงไว้อ่านในใจ
จวบตอนสายกายล้าตาเริ่มเหี่ยว
หมดแรงเรี่ยวร่างทรุดสุดทนไหว
จึงฝากกลอนก่อนเลื่อนเคลื่อนคลาไคล
แล้วจากไปในสรวงห้วงนิทรา
หวังประหนึ่งครึ่งวันกับฝันเฟื่อง
ผูกเป็นเรื่องเนืองนิจชีวิตหนา
ให้ได้พบคบเหง้าเหล่าเทวา
เทพธิดาอารักษ์ยามพักกาย
จึงเขียนกลอนอ้อนลานิทราจิต
ลงนิมิตฤทธิ์ฝันอนันต์หมาย
ขอลาไกลไปลับหลับสบาย
ทิวาวายบ่ายคล้อยค่อยเจอกัน
เมื่อคืนเศร้าเฝ้าลานบ้านอักษร
เพียงหวังไว้ได้ตอบมอบบทกลอน
กับอ่านย้อนกลอนเก่าเขาร้อยเรียง
จึงเป็นกรรมทำเอาคอเราแห้ง
ไร้เรี่ยวแรงแสร้งหนีไม่มีเสียง
เพราะออกปากตรากตรำลำนำเคียง
จึงขอเลี่ยงเสียงไว้อ่านในใจ
จวบตอนสายกายล้าตาเริ่มเหี่ยว
หมดแรงเรี่ยวร่างทรุดสุดทนไหว
จึงฝากกลอนก่อนเลื่อนเคลื่อนคลาไคล
แล้วจากไปในสรวงห้วงนิทรา
หวังประหนึ่งครึ่งวันกับฝันเฟื่อง
ผูกเป็นเรื่องเนืองนิจชีวิตหนา
ให้ได้พบคบเหง้าเหล่าเทวา
เทพธิดาอารักษ์ยามพักกาย
จึงเขียนกลอนอ้อนลานิทราจิต
ลงนิมิตฤทธิ์ฝันอนันต์หมาย
ขอลาไกลไปลับหลับสบาย
ทิวาวายบ่ายคล้อยค่อยเจอกัน
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
