ข ณ ะ ที่ ค ว า ม รั ก ก ำ ลั ง ร้ อ ง ไ ห้
สายตาก็รินไหลอยู่ในสายฝน
คล้ายกับว่าไม่อาจยึดถือหรือสุดทน
จากคนหนึ่งคนที่วิ่งเข้าไปใกล้เพื่อ กอดเธอ
ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ ปิ ด ผ นึ ก ไ ว้ แ น่ น ห น า
กับความชินชาที่ทำให้ชีวิตฝันไปอยู่เสมอ
เสียใจ คำง่าย ~ง่ายที่ฉันเจอะเจอ
พอเสียทีเถอะนะสำหรับคำเพ้อเจ้อ ชั่วข้ามคืน!
เ มื่ อ ไ ร กั น
ที่เริ่มรัก.เริ่มผูกพัน..แล้วอยู่กับฝันไม่ยอมตื่น
เมื่อไรน่ะ..ที่ฉันละเมอจนไม่มีจุดยืน
แล้วเมื่อไรที่เธอเป็นอื่น ณ ตอนนี้ถึงได้กลายเป็นฝืน..
เมื่อยืนใกล้กัน
อ้ อ ม ก อ ด แ ส น เ ย็ น ช า
ไม่ได้ช่วยให้น้ำตาหยุดไหล..มันเหมือนฆ่าฉัน
ยิ่งเธอเมินเท่าไร..หัวใจของผู้หญิงคนนี้..ก็เหมือนมีมีดมากรีดมัน
รักคำเดียวคำนั้น..ที่ทำให้หลงงมงายอยู่กับฝัน..
เมื่อไร ? จะจางและหายไป
ที่เริ่มรัก.เริ่มผูกพัน..แล้วอยู่กับฝันไม่ยอมตื่น
เมื่อไรน่ะ..ที่ฉันละเมอจนไม่มีจุดยืน
แล้วเมื่อไรที่เธอเป็นอื่น ณ ตอนนี้ถึงได้กลายเป็นฝืน..
เมื่อยืนใกล้กัน
อ้ อ ม ก อ ด แ ส น เ ย็ น ช า
ไม่ได้ช่วยให้น้ำตาหยุดไหล..มันเหมือนฆ่าฉัน
ยิ่งเธอเมินเท่าไร..หัวใจของผู้หญิงคนนี้..ก็เหมือนมีมีดมากรีดมัน
รักคำเดียวคำนั้น..ที่ทำให้หลงงมงายอยู่กับฝัน..
เมื่อไร ? จะจางและหายไป
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
