กว่ารู้ว่า หน้ามน คนสนิท
มีชายชิด พันผูก แถมลูกสอง
เราถลำ จ้ำถึง เลยครึ่งคลอง
หันมามอง สุดรัก หักอาลัย
หน้าแชล่ม แก้มบุ๋ม จึงลุ่มหลง
ร่างระหง ผมยาว พราวเคลียไหล่
สองเต้ากลม เอวกลึง ตราตรึงใจ
ทำอย่างไร อยากควง คู่ดวงแด
สุดชอกช้ำ ทำใจ บอกไม่ถูก
ได้ยินลูก เงยหน้า เรียกว่าแม่
คิดว่าชัวร์ มัวเมา เฝ้าตาแล
รักผันแปร หม่นหมอง ครองระทม
เมื่อได้รู้ เธอนี้ มีลูกสอง
รักสำรอง หวานชื่น กลายขื่นขม
หลั่งน้ำตา ล่าถอย พลอยตรอมตรม
ขอเชยชม ชาติหน้า หากถ้ามี
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
