เขาจะรู้ไหมหนาว่าคิดถึง
เขาจะรู้ไหมซึ้งคนึงหา
เขาจะรู้ไหมหนอทรมา
เขาจะรู้ไหมว่าตั้งตาคอย
เขาจะรู้ไหมเอ่ยไม่เคยบอก
เขาจะรู้ไหมพอกพูนเหงาหงอย
เขาจะรู้ไหมว่าน้ำตาปรอย
เขาจะรู้ไหมบ่อยที่น้อยใจ
๐รุ่งอรุณ๐
ก็รู้อยู่เสมอเธอคิดถึง
ก็รู้อยู่ว่าซึ้งสักแค่ไหน
ก็รู้อยู่ทรมานนานเท่าใด
ก็รู้อยู่ว่าใครตั้งตาคอย
ก็รู้อยู่ถึงไม่เอ่ยหรือเผยบอก
ก็รู้อยู่ว่าต้องพอกความเหงาหงอย
ก็รู้อยู่ว่าน้ำตาเธอต้องปรอย
ก็รู้อยู่ว่าใจน้อยและน้อยใจ
เธอก็รู้เมืยฉันนั้นแสนแสบ
ถ้าเธอแปลบเรื่องเราจะเศร้าใหญ่
รออีกนิดให้เธอหลับจะกลับไป
เพราะพี่ให้ยานอนหลับไว้กลับเธอ
ก็รู้อยู่ว่าซึ้งสักแค่ไหน
ก็รู้อยู่ทรมานนานเท่าใด
ก็รู้อยู่ว่าใครตั้งตาคอย
ก็รู้อยู่ถึงไม่เอ่ยหรือเผยบอก
ก็รู้อยู่ว่าต้องพอกความเหงาหงอย
ก็รู้อยู่ว่าน้ำตาเธอต้องปรอย
ก็รู้อยู่ว่าใจน้อยและน้อยใจ
เธอก็รู้เมืยฉันนั้นแสนแสบ
ถ้าเธอแปลบเรื่องเราจะเศร้าใหญ่
รออีกนิดให้เธอหลับจะกลับไป
เพราะพี่ให้ยานอนหลับไว้กลับเธอ