เป็นดาวดายฉายเดี่ยวอย่างเปลี่ยวเปล่า
อยู่กลางหาวเคว้งคว้างบางคราวแจ่ม
ยามเมื่อเดือนเกี่ยวหาวราวข้างแรม
ดาวได้แซมแจมเดือนเป็นเพื่อนกัน
ถูกคนเล็งเพ่งมองกล้องเก่าเก่า
เปื้อนเขม่ารมเขรอะด้วยเปรอะฝัน
กลัวยิงพลาดกราดเกรี้ยวถูกเสี้ยวจันทร์
ดาวคงหวั่นสั่นสะทกจนตกดิน
อยู่ไกลกันไม่รู้หมู่หรือจ่า
เกรงวาจาทักทายแล้วหายสิ้น
มาหยิกหยอกให้ขวยใจรวยริน
พอดาวอินเธอเอ้าท์ดาวระทม
เฝ้ามาหยอดกอดใจกลัวใครเหงา
เล็งเข้าเป้าเหนี่ยวไกกะให้สม
กวาดเรดาร์ค่าเรเดียนเผลอเปลี่ยนชม
ยิงปูพรมทุกองศาเสาะหาใคร
หนึ่งลิบดาหาพิกัดยังขัดสน
หาใจตนเรดาร์เปลี่ยนเวียนไฉน
ล็อคเป้านิ่งยิงแน่ยังแพ้ใจ
มุมอ่อนไหวพลาดเป้าคงเศร้านาน.
แซมนะคะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
