อยู่บนดอยไร้รอยต่อก็ไม่รู้
มัวคุดคู้อยู่ในถ้ำที่น้ำแห้ง
ไม่โผล่หัวพันหางเอาร่างแปลง
มัวแสดงลีลาลืมอารมณ์
ความช่วยเหลือไม่เพียงพอ..งอมือเท้า
ยังวอนเว้าเรื่องขยะที่สะสม
ไม่รู้สึกว่าคนอื่นเค้ากลืนกลม
ร่วมระดมกำลังประดังมา
ทั้งของแห้งของห่อต่อเป็นทอด
ความอยู่รอดไข่ข้าวเกลือกับเสื้อผ้า
ทั่วอีสานเสียหายช่วยปรายตา
บ้านMusic อยุธยา.ล้ารำพัน
อยู่บนดอยไร้รอยต่อทอเต็มผืน (คุ้นคุ้นแฮะ)
ลุกขึ้นยืนเสียหน่อยพวกง่อยขวัญ
ถ้าภาคหนึ่งของไทยบรรลัยกัลป์
ไม่มีวันจะเป็นสุข..กันทุกคน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
