มิใคร่เจอ"นักกลอนอ้อนสุภาพ"
สิโรราบเรียบร้อย..คอยห่วงหวง
เราก็หลงพะวงตนจนท้นทรวง
หัวใจกลวง..กุดกล้า..ฆ่าอารมณ์
ใช้บทเพียงปลอบขวัญ..ในวันทุกข์
ฟังทุกยุคทุกสมัยใส่ผสม
อยากเจอคนพื้นพื้นที่กลืนกลม
มาพร่างพรมห่วงใยอยู่ในที
ฝัน..ว่าหมอนอ่อนละมุน..หนุนคือตัก
ฝัน..ว่าถักสายฝนหล่นเป็นสี
ฝัน..ว่ารักคือรุ้ง..ทุ่งกวี
ฝัน..ว่ามีเธอเคียงร่วมเตียงนอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
