สวรรค์สร้าง พร่างฝน หล่นร่วงฟ้า
ห้วงนภา ประหลาด มิคาดฝัน
ตกโปรยปราย คลายสุข ทุกข์บางวัน
แต่คราวนี้ ฝนนั้น ทำหวั่นใจ
น้ำท่วมทุ่ง คุ้งบ้าน เป็นแควน้ำ
ตรอมอกช้ำ ชีวิตลั่น จิตสั่นไหว
บ้านเรือนพัง กระชังปลา นาข้าวไทย
สูญเสียไป ปรานฟ้ารั่ว ทั่วธานินท์
อยู่ใต้ฟ้า อย่ากลัว ซึ่งสายฝน
เรามนุษย์ ปถุชน ใจถวิล
เราพาบพน ประสบสุข เพราะฟ้าดิน
สุขอาจินต์ ทุกข์บ้าง พรางยินดี
ควรเรียนรู้ อยู่ทั้งทุกข์ และทั้งสุข
เพียงปลอบปลุก จิตใจ มิหน่ายหนี
ธรรมชาติ สร้างสรรค์ ปั้นชีวี
ทุกอย่างที่ มนุษย์ทำ นั้นแหละกรรม
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
