โถ! โถ! โถ! ช่างน่าสงสารนัก
เรื่องความรักพูดยากลำบากหนอ
รักของใครของมันสรรหาตอ
มาปลูกหน่อก่อร่างสร้างกิ่งใบ
รักเป็นสิ่งที่ดีมีคุณค่า
ควรรักษาเลี้ยงหน่อเพิ่มกอใหญ่
มิควรมากหลากรักรักเรื่อยไป
จนรักไร้ใบร่วงทรวงระทม
จะก.ศ.น.ตรีโทหรือเอกจบ
ใช่จะครบครันรักภักดิ์สุขสม
เพราะความรักเป็นเรื่องของอารมณ์
หากจิตชมชื่นตรงก็ลงรอย
ว่าแต่คงคิดหนักเรื่องรักใคร่
เปิดเล้าไก่ให้ออกขอบอกหน่อย
สัมผัส"เลือน""เหมือน"รับจับคำคอย
ไยจึงปล่อย"เยียน"และ"เรียน"เพี้ยนเล่าคะ?
๐รุ่งอรุณ๐
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
