...ดาว หายไปไหน?...

นอนระเบียงเคียงเดือนจนเลื่อนลับ
แถมเผลอหลับกับหนาว...ที่ดาวหาย
หัวใจมัวฟ้าหม่นยิ่งป่นดาย
เมฆกระจายปลายฝันของฉันลง

เคยมี"ดาว"พราวพร่างอยู่ข้างนอก
แม้กั้นคอกหัวใจ...มิให้หลง
เปลี่ยนวิถีทีท่าสง่าองค์
หวังให้ตรงใจเธอ..เมื่อเจอกัน

ยามอบอุ่นครุ่นคิด..มันผิดหรือ?
จะยึดถือเป็นแบบไว้แอบฝัน
เฝ้ามองดาวพราวพร่างหนีห่างจันทร์
สิ้นผูกพันเมื่อใด?..จึงไม่ลา

อยากให้เป็น"ดาวใจ"ในชีวิต
ก็แค่คิด..อย่าพรากจากฟากฟ้า
ขอเพียงเห็นเป็นไปในสายตา
อย่าไคลคลาลาเลือน..สะเทือนใจ

ค่ำคืนนี้...เจอ"ดาว"หรือเปล่าหนอ?
มิร้องขอกลืนกล้ำ...หรือร่ำไห้
เคยมีคนเช็ดน้ำตาก็ลาไกล
หนาวเพียงใดในคราวที่ดาวเลือน

จึ่งร้องขอครวญคร่ำอยู่ซ้ำซาก
"ดาว"อีกฟากยากเย็นขอเป็นเพื่อน
คนหัวใจมีแผล..อย่าแชเชือน
ช่วยย้ำเตือน"ดาว อาชาไนย"มีใครคอย
......?.......
ช่วยกันเตือน...ถามดาวให้เราที?

ขอเปลี่ยนบรรทัดสุดท้ายได้มั๊ยนี่..(เจาะจง.ลงชื่อ.อีกแร๊ววววว)อยากยอมรับว่า.."มีคนจ้างวานให้เขียนนะคับพี่ดาว"

ซึ้งจัง