ยังละเมอใจนี้ที่ละเมอ
ยังพร่ำเพ้อเพรียกหาพาหวามไหว
ลึกสุดลึกคิดถึงจึงอาลัย
แล้วทำไมใจคนปนเรรวน
ตะโกนก้องบอกฟ้าข้านั้นเจ็บ
เอามาเหน็บเก็บไว้ให้โหยหวล
น้ำตาหลั่งรินไหลใจคร่ำครวญ
ทั้งแดสรวลจวนดับจนลับลา
ได้แต่ฝืนคืนเปลี่ยนเวียนสับสน
ร้อยเล่ห์กลคนใดใจห่วงหา
ทนกล่ำกลืนทุกวันผันเวลา
เจ็บหนักหนารักนี้ที่จบลง
พระอาทิตย์อัสดง
ยังพร่ำเพ้อเพรียกหาพาหวามไหว
ลึกสุดลึกคิดถึงจึงอาลัย
แล้วทำไมใจคนปนเรรวน
ตะโกนก้องบอกฟ้าข้านั้นเจ็บ
เอามาเหน็บเก็บไว้ให้โหยหวล
น้ำตาหลั่งรินไหลใจคร่ำครวญ
ทั้งแดสรวลจวนดับจนลับลา
ได้แต่ฝืนคืนเปลี่ยนเวียนสับสน
ร้อยเล่ห์กลคนใดใจห่วงหา
ทนกล่ำกลืนทุกวันผันเวลา
เจ็บหนักหนารักนี้ที่จบลง
พระอาทิตย์อัสดง
ยังเป็นเธอที่ละเมอเพ้อถึงรัก
ถึงอกหักรักจบสิ้นอัศดง
จากนี้ไปจนนิรันดร์ไม่ยืนยง
ไม่อาจคงหลงอยู่ทุกคืนวัน
ถึงอกหักรักจบสิ้นอัศดง
จากนี้ไปจนนิรันดร์ไม่ยืนยง
ไม่อาจคงหลงอยู่ทุกคืนวัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
