ความเวิ้งว้างเคว้งคว้างไร้จุดหมาย
เสมือนตายเดียวดายกายใจสูญ
หมดหนทางต่างคนไร้เกื้อกูล
เพียงเพิ่มพูนคูณความเวิ้งว้างทุกวัน
ความเวิ้งว้างรักหน่วงบ่วงที่หาย
ใจสลายคลายหลุดผลุดจากฝัน
ยามรักมีสุขสมชมชื่นจันทร์
รักเวิ้งว้างว่างเว้นกันพลันมลาย
ความเวิ้งว้างห่างหายจากหน้าที่
บทบาทดีมีสีพลิกจุดขาย
หมดภาระตกงานพาลอยากตาย
งานเวิ้งว้างฝันสลายตายตกไป
ความเวิ้งว้างจางจางที่เข้มข้น
กลับทวีตีตนคนฝันใฝ่
หมดหนทางเวิ้งว้างว่างเว้นไกล
เลยหมองมั่วหัวใจขั้วสีเทา
หากเวิ้งว้างว่างเว้นเน้นว่าเคว้ง
ฝากลำนำคำเพลงบรรเลงเฝ้า
ให้หายว้างหายเวิ้งหายเคว้งเหงา
จงหายเศร้าคล้ายสองเราว้างพอกัน
หทัยกาญจน์