รู้ว่ารัก..ก็จาก....สายตาเธอ
ไม่ได้เผลอ..คิดไปเอง..อีกใช่ไหม
ตาคมๆ..ผสมแววหวาน..ผสานห่วงใย
สบตาครั้งใด..ใจก็รับรู้..อยู่ในที
คงทำได้..เพียงส่งสายตา..มาบ่งบอก
คนภายนอก..ไม่อาจรู้ซึ้ง..ถึงใจนี้
รักจากสายตา..ผ่านมาผูกพันใจ..ไร้ราคี
ผูกไมตรี..แต่ไม่ผูกพันกาย..ให้ลำเค็ญ
เหมือนเป็นโซ่ตรวน..ที่คล้องใจ..ไม่อาจหนี
สายตาจึงมี เพียงเธอเท่านั้น ที่ฉันเห็น
ฉันมองข้ามชาย ที่หมายมาเฝ้า ทั้งเช้าเย็น
รักซ่อนเร้น..ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่...ใจจึงยอม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
