สายลมรัก
พลิ้วลมไหว ไล้โลม พรมผิวแผ่ว
หวานหวิวแว่ว ละมุน อุ่นไอเสียง
ดั่งเพลงคลอ กล่อมขวัญ สานสำเนียง
ที่ร้อยเรียง ลำนำ ด้วยคำรัก
สายลมลอยจากทรวง คือห่วงหา
ลมพัดพา รักคืน ยืนเป็นหลัก
เรามีเรา เกาะกุม เฝ้าฟูมฟัก
สองใจภักดิ์ จึงพร้อม..ถนอมงาม
อยู่แนบเนา เคล้าคลอ ใช่รอฝัน
สายสัมพันธ์ เกี่ยวก่อ ใช่รอถาม
โอนอ่อนให้ เอมอิ่ม พลิ้วพริ้มตาม
เป็นนิยาม ครองขวัญ ถึงบั้นปลาย
มิใช่ลม เรรวน ทวนกระแส
ไม่เหลียวแล ทำเหมือน ร้างเลือนหาย
คนคู่เคียง เอียงหลบ มิซบกาย
คงสลาย รักสิ้น ไม่ยินดี
มิใช่ลม พัดใบ ไม้สักร่วง
จนสิ้นหวง ห่วงใย จึงหน่ายหนี
แต่ลมรัก ถมทับ นับทวี
เพิ่มมากมี เกินเทียบ จะเปรียบใด
สายลมเลี้ยว เดียวดาย เมื่อใจห่าง
บนเส้นทาง เมินหมอง ต้องหวั่นไหว
เหมือนรักลา พาพราก ต้องจากไกล
เปรียบใบไม้ ยังยาก ซากระทม
แต่..ลมรัก ภักดี ที่มีตอบ
คือความชอบ มอบวาง บนทางขม
ยอมรับเพียง เคียงอยู่ เป็นคู่ชม
คือสายลม แห่งรัก....สลักตรึง
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
