เสียดายความรู้สึกที่ลึกล้ำ
มาเพลี่ยงพล้ำคลำจิตผิดสังหรณ์
ด้วยนิยมคมคำที่พร่ำวอน
เขียนร้าวรอนตามเรื่องจนเปลืองใจ
ปลายปากกาคนเขียนหมั่นเพียรถึง
เปรียบประหนึ่งอยากอ้อนว่าอ่อนไหว
หรือทำซึ้งทำโกรธพิโรธใคร?
หาได้ไปเป็นข่าวให้กล่าวอึง
ยามที่เขียนอ้อนออดหรือหยอดรัก
ด้วยนำชักแม่น้ำมาย้ำถึง
ก็มิหมายให้สยบ...สลบตึง
แค่รำพึงรำพันพระจันทร์งาม
มิอยากได้เป็นดาวให้เขาเอื้อม
หรืออยากเชื่อมไมตรีหนึ่งสองสาม
มิอยากต่ำเพียงดินจนสิ้นงาม
เป็นเพียงความรพี...กวีกานท์
แต่เหมือนผุ้รู้ผิด...ที่ติดอ่าง
มีบางอย่างเพลี่ยงพล้ำในคำขาน
จะคอยบอกซอกกมลอย่าลนลาน
กับวันวานถูกย้ำ..อย่าช้ำเลย
มาเพลี่ยงพล้ำคลำจิตผิดสังหรณ์
ด้วยนิยมคมคำที่พร่ำวอน
เขียนร้าวรอนตามเรื่องจนเปลืองใจ
ปลายปากกาคนเขียนหมั่นเพียรถึง
เปรียบประหนึ่งอยากอ้อนว่าอ่อนไหว
หรือทำซึ้งทำโกรธพิโรธใคร?
หาได้ไปเป็นข่าวให้กล่าวอึง
ยามที่เขียนอ้อนออดหรือหยอดรัก
ด้วยนำชักแม่น้ำมาย้ำถึง
ก็มิหมายให้สยบ...สลบตึง
แค่รำพึงรำพันพระจันทร์งาม
มิอยากได้เป็นดาวให้เขาเอื้อม
หรืออยากเชื่อมไมตรีหนึ่งสองสาม
มิอยากต่ำเพียงดินจนสิ้นงาม
เป็นเพียงความรพี...กวีกานท์
แต่เหมือนผุ้รู้ผิด...ที่ติดอ่าง
มีบางอย่างเพลี่ยงพล้ำในคำขาน
จะคอยบอกซอกกมลอย่าลนลาน
กับวันวานถูกย้ำ..อย่าช้ำเลย