๐ นิราศร้างห่างนุชสุดกลืนกล้ำ
จรไปฟาร์มโชคชัยให้ระกำ
ทุกข์กระหน่ำทำนองสุดหมองใจ
๐ แรกเริ่มต้นพลาดผิดกนิษฐา
แต่งกายาช้าเหลือเสื้อผ้าใหม่
ออกเดินทางช้าเชื่องเรื่องทรามวัย
รถทัวร์ไม่รอท่าพาอ่อนแรง
๐ เห็นท้ายรถทัวร์ห่างกลัวทางรัก
หันเหหักทุกข์รุมเป็นหลุมแหล่ง
ดั่งคนถูกทอดทิ้งสิ่งสำแดง
ทรวงคงแล้งเศร้าทรุดดุจรถจร
๐ ได้คุณแม่อารีปรี่ความหวัง
เติมพลังฤดีที่สึกกร่อน
ขับรถตามรถทัวร์หัวใจรอน
ข้างไร้อรครั้งนี้พี่โศกา
๐ ถ้าหากเธอมาด้วยคงช่วยพัด
มือไม้ปัดลุกลามตามประสา
ป้อนขนมนมเนยเคยทุกครา
ประสานตาพร่ำพลอดตลอดทาง
๐ รถวิ่งผ่านศิริราชนัยน์หยาดหยด
ยกมือท่วมประณตยามรถห่าง
ไหว้ในหลวงภักดีไม่มีจาง
ขอองค์ท่านทุกข์ห่างร้างโรคภัย
๐ ผ่านเซ็นทรัลปิ่นเกล้าภาพคราวก่อน
น้องเคยอ้อนออดพี่ครั้งปีใหม่
เดินช็อปปิ้งซื้อของขวัญถูกใจ
ยามนี้ไม่มีเธอจึงเผลอครวญ
๐ ผ่านบิ๊กคิงส์ผู้คนมากล้นเหลือ
รอยยิ้มเจือต่างตอบมอบปันส่วน
ผิดกับพี่กังวลล้นถึงนวล
ภาพเธอกวนเสมอเจอระทม
๐ ถึงรังสิตคำช่างคล้ายรังรัก
คนพร้อมพรักเริงรื่นไม่ขื่นขม
จนอยากอยู่สลักรักเกลียวกลม
เฝ้าชื่นชมขวัญเจ้าทั้งเช้าเย็น
๐ เคลื่อนรถผ่านวังน้อยค่อยเห็นภาพ
ท้องทุ่งฉาบสีเขียวเปลี่ยวทุกข์เข็ญ
หุ่นไล่กาซีดเซียวเดี่ยวลำเค็ญ
หุ่นช่างเป็นเหมือนพี่ที่ขาดน้อง
๐ นั่งรำพึงขึงเศร้าร้าวลึกลึก
ด้วยสำนึกเททุ่มตกหลุมปล่อง
ผ่านสระบุรีที่ชวนมอง
แต่ทรวงพี่ร่ำร้องล่องหาเธอ
๐ ทำให้เกลียดการคอยถ้อยนี้นัก
กลัวต้องจักพลัดนางอย่างเสมอ
เข้าแก่งคอยถ้อยช้ำคำพลัดเกลอ
ไม่อยากเจอกลุ้มกลัดกลัวพลัดนาง
๐ พวงมาลัยรถนำย้ำจุดหมาย
แดดสยายทุกที่ไม่มีต่าง
เห็นร้านค้าเรียงรายทั่วสายทาง
ร้านไม่ร้างสาวหนุ่มแยกรุมซื้อ
๐ รถคุณแม่หาจุดจอดอุดหนุน
แม่ค้ายิ้มละมุนคุ้นเขตชื่อ
ชาวมวกเหล็กแดนนี้ที่ร่ำลือ
น้ำใจซื่อต้อนรับขับไมตรี
๐ เห็นน้อยหน่ากะหรี่ปั๊บกับของหลาก
ผลไม้ก็มากจากทุกที่
หากทรามเชยมากันในวันนี้
คงชวนชี้หยิบจ่ายฉายยิ้มงาม
๐ จึงเลือกของประสงค์ฝากนงนุช
ใจก็ผุดประกายใสอร่าม
รู้เข้าใจในรักภักดิ์นงราม
ไม่ต้องถามก็รู้อยู่แก่ใจ
๐ เก็บเอาความอิ่มใจใส่ในอก
ลบลืมความช้ำชกอกหม่นไหม้
ความคิดถึงทบก่ออรทัย
เปรียบเป็นไฟกระพือสื่อรบกวน
๐ เห็นนกบินเคียงคู่ดูเริงรื่น
บนแผ่นผืนนภาพาพี่ป่วน
เจ้าโชคดียิ่งนักรักไม่รวน
ไม่แห้งห้วนโหยฤดีเช่นพี่ยา
๐ ป้ายชี้ฟาร์มโชคชัยบอกใกล้ถึง
ทุกขณะรถบึ่งซึ่งแปลว่า
เสมือนพี่ยิ่งพรากจากกานดา
ทุกเพลาล้อเคลื่อนเยือนสู่ฟาร์ม
๐ ถึงจุดหมายแต่พี่นี้กลับเศร้า
โศกรุมเร้ากมลจนล้นหลาม
คนเยี่ยมชมสถานที่ชี้งดงาม
จนอร่ามความสุขทุกตัวคน
๐ มองครอบครัวอื่นเขากระเซ้าแหย่
เบียดจอแจหัวร่อไม่ท้อบ่น
บ้างต่อคิวจองตั๋วกลั้วยิ้มตน
ไม่ร้อนรนเหมือนพี่ทุกข์ครอง
๐ เที่ยวในฟาร์มถ้วนทั่วหัวอกฝืน
รอบตัวตนดาษดื่นชื่นทั้งผอง
แต่คนพรากจากนวลหวนไห้มอง
ฟ้าสีทองก็เห็นเช่นสีดำ..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
