สักวันหนึ่งคงถึงซึ่งวันนั้น
วันที่ฉันจากไปด้วยใจสงบ
สิ้นเจ็บปวดร้าวรานที่พานพบ
ชีวิตจบหลับสนิทนิจนิรันดร์
เพราะไม่รู้พรุ่งนี้จะมีไหม
จะทนพิษเจ็บไข้ถึงไหนนั่น
ทั้งชีวิตกินแต่ยาสารพัน
ชาติก่อนนั้นฉันทำกรรมอะไร
เคยนั่งฟัง...กุสะลาธัมมานั้น
คงสักวันนอนฟัง..ยังโลงใหญ่
กินข้าวต้มงานอื่นชื่นชอบใจ
ถึงงานเราเมื่อไหร่มิได้กิน
---สะเลเต--
วันที่ฉันจากไปด้วยใจสงบ
สิ้นเจ็บปวดร้าวรานที่พานพบ
ชีวิตจบหลับสนิทนิจนิรันดร์
เพราะไม่รู้พรุ่งนี้จะมีไหม
จะทนพิษเจ็บไข้ถึงไหนนั่น
ทั้งชีวิตกินแต่ยาสารพัน
ชาติก่อนนั้นฉันทำกรรมอะไร
เคยนั่งฟัง...กุสะลาธัมมานั้น
คงสักวันนอนฟัง..ยังโลงใหญ่
กินข้าวต้มงานอื่นชื่นชอบใจ
ถึงงานเราเมื่อไหร่มิได้กิน
---สะเลเต--
เมื่อวันนั้นมาถึงเธอพึงรู้
ฉันรออยู่ท่ีนั่นอย่างสงบ
โลกใหม่นี้มีไว้ให้ค้นพบ
ว่าจะรบฆ่าฟันกันทำไม
พรุ่งนี้มีไม่มีนี่ไม่แปลก
เธออย่าแบกทุกข์ตามเลิกถามไถ่
เมื่อเจ็บป่วยคือชีวิตและจิตใจ
ก็จงใช้ชดกรรมทำให้ดี
กุสะลาธัมมาน่าฟังยิ่ง
คือความจริงคนต้องตายกลายเป็นผี
กินข้าวต้มขมขื่นใจไปทุกที
คนโชคดีอยู่ในโลง...เขาโล่งใจ