ร้อยดวงดาวพราวส่องใส่กล่องเก็บ
ด้วยใจเหน็บหนาวสั่นในวันเหงา
ยามเข้านอนเริงร่าท้าต่อยเงา
เอ๊ะ..ใจเรานักเลงไม่เกรงใคร
คิดวุ่นวนเฉไฉเข้าไพรปรก
ป่าเรื้อรกเปิดเปิงกระเจิงไหว
ต้องนับดาวหมื่นพันอันแสนไกล
หลอกหัวใจให้สงบตะปบวาง
หนึ่ง..สอง..สาม..สี่ล้านดาวบานเบอะ
นับไปเถอะวกวนจนรุ่งสาง
นับใส่กล่องปิดฝาเอามาวาง
ตากน้ำค้างได้ที่แล้วหรี่ตา
เปิดกล่องปล่อยดาวไปให้ลอยสรวง
นับจนง่วงหงุบแท้ยังแลหา
ถึงเพื่อนใจไหงงั้นดันไม่มา
แซมบ่นบ้านับดาวจนเช้าเลย...
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
