"ถอดหมวกให้หมา เพื่อค้นหาตัวตน"
ต้องค้นหาความโกรธด้วยโจทย์ใหม่
เป็นเยื่อใยอัตตาเวลาโหย
ชีวิตจึงเสพแง่..แต่แซ่โบย
เสียงลมโชยยังรู้สึกว่ากึกก้อง
นึกไม่ออกวันท้าอัตตาลด
ต้องให้หมาประชดหรือเกี่ยวข้อง
หาจุดยืนไม่ได้เมื่อใครมอง
สิ้นครรลองดื้อดื้อ...ข้าคือใคร?
ถึงเข้าป่า.มหาสมุทร.ว่าสุดยั้ง
จนเหยียบหยั่งอุปมา"ข้าไฉน?"
โลกยิ่งกว้างทางยิ่งแคบให้แนบใจ
หน่อเชื้อใดไม่มี...เลยนี่กู!!
ยอมถอดหมวกให้หมาที่มากัด
ไม่ถนัด..แต่ทำไม?กูไม่สู้
ด้วยทุกอย่างที่คึก..เริ่มนึกรู้
การคุดคู้ครวญคร่ำคือร่ำภาวนา
(ขอบพระคุณ..พี่เสกสรรค์ ประเสริฐกุล วีรบุรุษในใจตลอดกาล)
ต้องค้นหาความโกรธด้วยโจทย์ใหม่
เป็นเยื่อใยอัตตาเวลาโหย
ชีวิตจึงเสพแง่..แต่แซ่โบย
เสียงลมโชยยังรู้สึกว่ากึกก้อง
นึกไม่ออกวันท้าอัตตาลด
ต้องให้หมาประชดหรือเกี่ยวข้อง
หาจุดยืนไม่ได้เมื่อใครมอง
สิ้นครรลองดื้อดื้อ...ข้าคือใคร?
ถึงเข้าป่า.มหาสมุทร.ว่าสุดยั้ง
จนเหยียบหยั่งอุปมา"ข้าไฉน?"
โลกยิ่งกว้างทางยิ่งแคบให้แนบใจ
หน่อเชื้อใดไม่มี...เลยนี่กู!!
ยอมถอดหมวกให้หมาที่มากัด
ไม่ถนัด..แต่ทำไม?กูไม่สู้
ด้วยทุกอย่างที่คึก..เริ่มนึกรู้
การคุดคู้ครวญคร่ำคือร่ำภาวนา
(ขอบพระคุณ..พี่เสกสรรค์ ประเสริฐกุล วีรบุรุษในใจตลอดกาล)
http://www.youtube.com/watch?v=dxiqT48OkAw (External Embedding Disabled)
.....ขอบคุณรายการ."พื้นที่ชีวิต"......