หากฉันเป็น ตุ๊กตา นั่งหน้ารถ
ฉันคงอด โอบกอด พลอดยามเหงา
หากฉันเป็น หมอนหนุนนอน ทุกค่ำเช้า
โลกคงเป็น สีเทา หมอกควันจาง
หากฉันเป็น เนคไทค์ ติดคอเธอ
ฉันคงเผลอ หาเธอ ยามเหินห่าง
หากฉันเป็น สุรา ที่เบาบาง
ฉันคงค้าง คาขวด ปวดร้าวใจ
ฉันขอเป็น หญิงงาม นั่งด้านหน้า
ให้เธอ พจนา พาหวั่นไหว
ฉันขอเป็น คนนอนหมอน ร่วมฤทัย
ให้เธอคลาย ทุกข์ไป ให้หมดทรวง
ฉันขอเป็น เนคไทค์ อยู่ใกล้คอ
ให้เธอพอ หยุดที่ฉัน นั่นหมดห่วง
ฉันขอเป็น สุรา เหมือนคู่ควง
ให้เธอพ่วง ไปไหน ได้ทุกวัน
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
