นายกอด แซ่กำ
ผมนายกอด แซ่กำ ชอบทำกอด
ใครอิดออด กอดก่อน กลัวหล่อนหือ
กอดทุกคน ทนกอด ยอดกอดคือ
กอดระบือ คือผม นิยมกอด
ตั้งแต่เล็กจนใหญ่ ใครไม่เว้น
ทุกเช้าเย็น เห็นใคร ต้องไปกอด
ยิ่งสาวสาว เดินผ่าน ซ่านตลอด
วิ่งไปกอด ด้วยเฝ้า เขากอดคืน
บัดนี้มีทั้งกอดและก็กำ
วันยังค่ำกำไว้ไม่ขัดขืน
กลัวหลุดหายสายจิตผิดกล้ำกลืน
กำสุดฝืนกำไม่แบ..แค่นี้เอง..
หมายเหตุ. กลอนบทนี้ผมก็แต่งตามใจเหมือนกัน ถูกผิดไม่รู้ ดูเองล่ะกัน ..
"บ้านริมโขง"